ไม่ได้เขียน blog มานานมาก ล่าสุดน่าจะตอนที่พี่บิ๊กบังยึดอำนาจจากพี่เจ้าของเรือใบสีฟ้า ตอนนี้พี่บิ๊กบังกระโดดมาใส่สูทเป็นรองนายกไปซะละ... อืม ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับที่จะเขียนเลย
วันนี้มีความภาคภูมิใจจะมาเล่าสู่กันฟังครับ ใช่แล้ว.. หลายๆคนที่สนิทๆกับผมจะรู้อยู่แล้วว่าผมได้มีโอกาสสัมภาษณ์กับบริษัทยักษ์ใหญ่อย่าง Google นับได้ว่าเป็นประสบการณ์ครั้งใหญ่อีกครั้ง และผมภูมิใจไม่น้อยเลย แม้หนทางจะยังอีกยาวไกล แต่เพื่อนๆหลายคนบอกว่า "แค่ได้สัมภาษณ์มึงก็ภูมิใจได้แล้ว" ผมก็เลยเชื่อเพื่อน...
วันนี้ตื่นตั้งแต่ตีห้ากว่า เรียกว่าแหกตาตื่นกันทีเดียวเพราะเมื่อคืนก็นอนดึก (ไปดื่มไวน์กับอาจารย์ใจดีมา) เพราะเช้านี้มีนัดสัมภาษณ์ตอน 7:00 โมงกับคนจาก Google ที่ Headquarter ที่ Mountain View แล้วอีกคนก็จาก Google Singapore ที่บังเอิญเป็นคนไทยเหมือนกัน (เข้าใจว่าจบจากธรรมศาสตร์ด้วย) ผมไม่รู้ว่าเค้าจะสัมภาษณ์อะไรผม ก็เลยไม่ได้เตรียมตัวมาก แค่นั่งอ่านความรู้พื้นๆเกี่ยวกับบริษัทไว้นิดหน่อย แล้วก็เดี๋ยวไปวัดดวงกัน พอโทรมาปุ๊บจากที่นั่งงัวเงียอยู่ ก็ถึงกับเกิดอาการคายน้ำทางผิวหนังทันที โมเลกุลเหงื่อนเล็กๆออกมาตามผิวหนังทั้งๆที่ข้างนอกฝนตกแรงเชียว เค้าไม่รีรอ รีบยิงผมด้วยคำถามเป็นชุด ออกแนวทุบหม้อข้าวออกศึกอะไรประมาณนั้น จากที่ฟังดู เธอน่าจะเป็นหญิงเก่ง วัยกลางคน ผมโดนคำถามที่เรียกว่า "อ่ะ กูให้มึง 2 วิ ตอบมาให้ดี"... อารมณ์ตอนโดนคำถามเสร็จ ภาพพี่อี้จากที่เคยไปออกรายการ"อัจฉริยะข้ามคืน"มานั้นกลับมาอีกครั้ง ถ้าผมตอบผิด คุณผู้หญิงนี่เค้าจะบอกกับผมมั้ยว่า..."คูณทามดีแล้วน่ะค้า แต่อย่างดีม่ายพอ" ถ้าโดนมุกนี้มา ผมคงวางสายเลยทีเดียว...
ผ่านไปกับการสนทนาแรก 29 นาทีเศษๆกับแหม่มจากอเมริกา รอได้อีกสักครึ่งชั่วโมง ก็เจอกับคุณคนไทย คราวนี้ค่อยยังชั่วครับ พูดภาษาไทย ทำให้สบายใจกว่า คุยกันก็จริงๆคำถามไม่ต่างจากรอบก่อนๆ เลยไม่่ค่อยมีปัญหาอะไร มีการถามเชิงให้คิดบ้าง แต่ก็ผ่านไปได้โอเค... ผมหมายถึงว่าโอเคสำหรับผมอ่ะนะ สำหรับเค้าเนี่ย ผมไม่รู้
ถึงตอนนี้ ความง่วงกลับมาถาโถมแล้วครับ เพิ่ง 9 โมงกว่าๆ อีกตั้งสิบกว่าชั่วโมงสำหรับวันนี้ เฮ้อ.. จะรอดมั้ยเนี่ย...เอาใจช่วยผมด้วยนะครับ
