ผมไม่รู้ผมทักใครบ้างเพราะผมไม่รู้ว่าใครยังอ่าน blog ผมอยู่บ้าง แต่ถ้าคุณกำลังอ่านอยู่ และยังจะอ่านต่อไป ผมก็หมายถึงคุณแหละครับ... วันนี้ไม่ได้มีประเด็นอะไรจะมาเขียน แค่รู้สึกว่าพอกลับมาอ่านที่เคยเขียนไว้แล้วก็พบว่า ชีวิตผมเปลี่ยนไป ตัวผมเปลี่ยนไป มุมมองเปลี่ยนไป การใช้ชีวิตเปลี้่ยนไป ความชอบเปลี่ยนไป สิ่งแวดเล้อมเปลี่ยนไป อะไรๆ...เปลี่ยนไป
ตั้งแต่จบ MIM มานี่ก็มีอะไรเปลี่ยนไปอีกหลายอย่างเหมือนกัน เจอเพื่อนน้อยลง ทำงานได้ดึกขึ้น ได้กลับมาอ่านหนังสือที่อยากอ่านอีกครั้ง ได้มีเวลามานั่งดูข่าวทางทีวี ได้โหลด series มาดู ทำงานไม่ค่อยเบลอแล้ว แต่ก็ยังวนเวียนๆอยู่แถวๆ MIM อยู่ดี วันนี้อยากจะลองมาเขียนดูว่า ช่วงที่เรียน MIM ผมได้อะไรบ้าง ลองดูนะครับ
- ได้เพื่อนใหม่เป็นร้อย ทั้งในรุ่น นอกรุ่น ในโครงการ นอกโครงการ ในมหาลัย นอกมหาลัย... คนเรามีหลากหลาย ต้องใช้เวลาเรียนรู้
- ได้เป็นประธานรุ่น เพื่อนๆส่วนใหญ่ยังไม่แน่ใจว่าทำไมผมได้ ผมเองก็งงไม่น้อยไปกว่ากัน ผมได้ทำทั้งสิ่งที่เป็นประโยชน์และสิ่งที่เหลวไหล ขออโหสิกรรมด้วยครับถ้าทำอะไรให้ใครโกรธ
- ได้บริโภคสิ่งมึนเมาขนาดที่น่าจะเทียบเท่ากับกำลังการผลิตของตำบลเล็กๆในร้อยเอ็ดตำบลหนึ่ง
น้ำหนักขึ้น 5 กก. เอวขึ้น 3 นิ้ว หน้าผากสูงขึ้น 0.5 ซม. IQ เพิ่มขึ้น 5 (อันหลังไม่ได้มาพร้อมกับอันอื่นๆ) - ได้แฟนมาหนึ่งคน
- ได้รับรู้ว่า บางครั้งข้อมูลหลายๆอย่างต้องขวนขวายเพื่อให้ได้รู้ อีกหลายๆครั้งมันมาเอง บางเรื่องอยากรู้ บางเรื่องไม่อยาก บางเรื่องรู้แล้วเป็นสุข บางเรื่องรู้แล้วเป็นทุกข์ เลี่ยงได้บ้างไม่ได้บ้าง
อัสนีย์-วสันต์ (หรือเปล่า) บอกว่า "ได้อย่าง-เสียอย่าง" MIM สอนผมได้ดีกว่าสองคนนั้น - คนเรา...ภายนอกกับภายในมันอยู่ติดกัน แต่มันแยกกันอยู่ บางคนภายนอกดี ภายในแย่ บางคนภายนอกแย่ ภายในลูกเทวดา
- การประจบประแจงยังเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับสังคมไทย ใครทำไม่ได้ก็ลำบากหน่อย ใครทำได้ก็โตวันโตคืน เป็นที่พูดถึง
- บางคนเรียนเพื่อเอาคุณประโยชน์จากมัน บางคนเรียนเพื่อเอาภาพลักษณ์ที่ตัวเองไม่ได้มีส่วนช่วยสร้าง แค่กะว่า "กูเก่ง กูจบที่นี่มานะ" แต่จริงๆแม่ง... (ขอโทษผู้อ่านด้วยครับที่ไม่สุภาพ)
- เพื่อนที่ชื่อ "โอ๋" มันดูห้าว แกร่ง มั่นใจ ไม่กลัวใคร จริงๆมันนิสัยหญิงมากๆ ความจริงใจของมันไม่เป็นรองใคร ดีใจที่ได้เป็นเพื่อนนะ แปซิฟุค ซีฟี้ด
- เพื่อนที่ชื่อ "โอ๊ค" มันเครียด ขยัน มีความรับผิดชอบ มันเป็นคนที่พาทีมเราไประดับโลกได้ ผมดันเป็นคนไม่ค่อยเอาถ่าน ขอบใจว่ะเพื่อน
- เพื่อนที่ชื่อ "เจน" เป็นคนที่ผมชื่นชมมาก เก่ง ฉลาด อารมณ์ดี รักแฟน ขยัน ... เอ๊ะ นี่มันคุณสมบัตินางสาวไทยนี่
- เพื่อนที่ชื่อ "อัญ" เป็นหญิงเก่ง ความตั้งใจสูง มั่นใจ สวย นิสัยดี คุยด้วยแล้วสนุก ... ไปแข่งกับเจนเลยป่ะ แข่งกันสองคนเลยนะ งานนี้ไม่มีผู้ตกรอบ มีแต่ชนะกับรองชนะ
- เพื่อนที่ชื่อ "ต่อ" มีอะไรให้เขียนเยอะว่ะคนนี้ เพื่อนรักมาก ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ หัวเราะ น้ำตา มาหมดละ มึงจะเป็นไง ยังไงมึงก็เพื่อนกู ... อ้อ... ต่อมันเป็นผู้หญิงครับ เดี๋ยวผู้อ่านนึกว่าผมแสดงหนังเรื่อง "เพื่อน... กูรักมึงว่ะ"
- เพื่อนที่ชื่อ "พี่ปอย" นี่ก็ผ่านสมรภูมิดึ๊งดึงมาด้วยกันไม่น้อย เห็นเมาจนคลานมาแล้ว ใครอยากได้คำแนะนำเรื่องอาหารถามเจ๊แกได้
- เพื่อนที่ชื่อ "มาย" ก่อนหน้านี้ตอนมายโสด เราสนิทกันมาก แอบเผลอใจให้เล็กน้อย ตอนนี้มายมีแฟนไปแล้ว เจอกันครั้งหน้าคงตอนพี่ปอยคลอดลูก ... อ้าว ไม่คลอดเหรอ แล้วไอ้ที่อุ้มท้องนั่นอะไรวะ
- เพื่อนที่ชื่อ "ไปร์ท" นี่ก็เพื่อนที่ผมไว้ใจมากสุดอีกคน ตอนไหนต้องขอความช่วยเหลืออะไร ไปร์ทมักจะเป็นคนแรกที่นึกถึง ความรับผิดชอบยอดเยี่ยม ดีใจด้วยเพื่อน เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว
- เพื่อนที่ชื่อ "ไอซ์" ไอ้นี่โคตรไฮเปอร์ พลังงานมันเยอะมาก ความคิดสร้างสรรค์มันเหลือเฟือ ใจดี อารมณ์ดี ... ขอตั๋วหนังหน่อยดิ ฮ่าๆๆ ตลกๆแต่เอาจริงนะ
- เพื่อนที่ชื่อ "ดิ๊บ" โคตรเก่ง กินเหล้าข้ามคืนประจำ อัจฉริยะข้ามคืนตัวจริง มีโรงงานนิวเคลียร์ในตัวมั้ง พลังงานเยอะจริงๆ ถ้าลดๆพลังงานมาหน่อยมันจะเข้าใกล้ความเป็นคนมากขึ้น เกือบละเพื่อน...
ขอโทษเพื่อนๆที่เหลือก่อนนะครับ วันนี้หมดเวลาเขียนละ เอาไปแค่นี้ก่อน เดี๋ยวมาอัพเดทใหม่ ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านครับ พบกันครั้งหน้า.......... ไม่รู้เมื่อไหร่
No comments:
Post a Comment