มาแล้วครับ มาแล้ว... ไม่ได้เขียนมาตั้งนาน วันนี้ต้องขอมาเขียนอะไรนิดๆหน่อยๆท่ามกลางเสียงประท้วงและอากาศอบอ้าวแถวๆท่าพระจันทร์ แต่ไม่ต้องห่วงครับ ไม่เกี่ยวกับการเมืองใดๆทั้งนั้น
วันนี้มีโอกาสได้เดินผ่านป้ายคณะและพบว่า ป้ายที่มีรูปพวกผม Power Prawns ได้หายไปซะแล้ว โอ้ มันรวดเร็วจริงๆ เมื่อวานยังเป็นดารากันอยู่เลย วันนี้หายวับไปซะละ.. จะว่าไปการได้ประสบโชคโดยการได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนๆที่เก่งๆในทีมนี้ ทำให้ได้มีโอกาสไปเจออะไรใหม่ๆและมีค่าเต็มไปหมด ใครจะไปคิดล่ะครับท่านผู้อ่าน ว่าผมจะได้ไปไกลถึงอเมริกาแล้วกลับมายังได้ไปออกรายการเกมโชว์ทำให้ต้องรับสายกันไม่ได้หยุด ขออนุญาตนำบางส่วนมาให้ได้อ่าน
เพื่อนป๋อง: "ถึงรู้ว่ารายการอัด แต่ขอลุ้นก่อน เดี๋ยวทับถมทีหลังถ้าตกรอบ อิอิ"
อ่ะนะ อิอิ นี่มันอะไรเหรอครับ ถ้ามันเป็นเสียงหัวเราะเนี่ย มันช่างยากในการออกเสียงจริงๆ
เพื่อนโบ: "ชิว ทำไมอ้วนเงี้ย"
อ้าว ไม่รู้เหรอเดี๋ยวนี้เทคโนโลยีมันไปไกลขนาดไหนแล้ว มันทำให้เราไม่เหมือนตัวจริงได้ โฮ่ๆน้อง ต้องตามเทคโนโลยีหน่อยนะ เดี๋ยวนี้โลกมันหมุนเร็ว
Maja: "My mom got very excited last night because she thought you would be on the show last night. Hehe. Your is next week right?"
อันนี้ก็เร็วไปอาทิตย์นึงนะครับ ส่งมาเป็นคนแรกเลย รายการเค้ายังตัดต่อไม่เสร็จเลย
ก็อย่างนี้ล่ะครับ ชื่อเสียงอะไรพวกนี้มันมาไวไปไว ต้องอย่าไปยึดติด ไม่งั้นปวดใจครับ ตอนนี้ผมมีความสุขกับการใช้เวลาว่างๆให้ไม่เป็นประโยชน์มาก อ่ะ ใครที่ไหนเค้าใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์กันล่ะ ไม่เชื่อไปถามเด็กๆสมัยนี้ที่เอาแต่แต่งตัว นั่งเรื่อยเปื่อยแถวๆ Center Point ที่พูดจาภาษาดาวนาเม็กดูสิ ผมว่าผมก็เรียนภาษาไทยมาเยอะนะครับ เจอเด็กแถวๆนั้น เนี่ย ถึงกับไม่รู้ว่ามันพูดอะไรกันอยู่ ถ้าจะให้ทักเนี่ย ผมคงพูดได้แค่ "สวัสดี ชาวโลก"
อยากจะบอกเพื่อนๆในทีม Power Prawns ว่าขอบคุณจริงๆที่ให้โอกาสและอดทนกับผมมาตลอด ดีใจและเป็นเกียรติจริงๆที่ได้อยู่ร่วมทีมกับคนเก่งๆ มันเป็นช่วงเวลาที่สั้นถ้าดูตามปฏิทิน แต่สำหรับผมมันยาวนานมากในแง่ของประสบการณ์และความทรงจำ ไว้มีโอกาสเนี่ย ไปหาอะไรกินกันนะเพื่อนๆ แถวๆ POV ดีมั้ย
