ชาวเกาะ

ตอนเด็กๆผมเคยฟังเพลงเพลงหนึ่ง ผมจำคนร้องไม่ได้แล้ว แต่อารมณ์ประมาณว่า อยากไปเป็นชาวเกาะ ผมก็เลยสงสัยว่ามันจะเป็นยังไงถ้าได้ไปเป็นชาวเกาะจริงๆ มันจะอากาศดี ได้อยู่กับลมเย็นๆสบายๆตลอดวัน มีเสียงคลื่น มีนกร้อง มีผู้คนวิ่งเล่นสนุกสนานมั้ย ณ ตอนนั้น ผมก็เลยอยากไปเป็นชาวเกาะบ้าง ไม่ต้องวุ่นวาย ไม่ต้องทำงานหาเงิน เพราะไม่เห็นเพลงมันพูดถึงเลยว่าจะมีวิธีหาเงินเลี้ยงตัวเองยังไง ผมเข้าใจเอาว่า เงินไม่ต้องใช้ถ้าเป็นชาวเกาะ กินมะพร้าวกินปลา คงอยู่ได้

โตมาอีกนิด เริ่มรู้จักระบบการเงิน เริ่มเห็นภาพว่า เป็นชาวเกาะจริงๆแล้วยากกว่าที่เคยคิด ต้องเริ่มคิดว่าจะหาเงินยังไง แถมอากาศก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดด้วย พอได้ไปเห็นเกาะจริงๆ ถึงจะสวยงาม แต่ผู้คนไม่ได้วิ่งเล่นสนุกสนานอย่างนั้น นกร้องก็จริง แต่พอรู้เรื่องการล่ารังนก เริ่มไม่ตลก นกมันเสียใจนะนั่นที่เอาไปลอยใส่ถ้วยน่ะ เริ่มรู้ว่า อยู่เกาะนานๆจะแสบร้อน ต้องเอาอะไรเหนียวๆทาผิวให้ไม่สบายตัวด้วย เริ่มไม่อยากเป็นชาวเกาะแล้ว

อีกหลายๆปีผ่านไป... มาวันนี้ เริ่มอยากกลับไปเป็นชาวเกาะอีกแล้ว ช่างมันเถอะเรื่องเงิน จะแสบจะร้อนบ้างก็คงไม่ตาย อาหารมีเยอะแยะ ถ้ากลัวอดตายก็ขนไปจากตัวเมืองก็ได้ ความเจริญน้อยหน่อย แต่ความวุ่นวายก็อาจจะน้อยกว่าเยอะเหมือนกัน ไม่ต้องมาสนใจอะไรที่ทำให้เราไม่สบายใจ ความสุขที่แท้จริงเหรอ ผมไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ถึงหลายคนพยายามจะบอกว่าเป็นสิ่งโน้นสิ่งนี้ ผมไม่รู้ แต่ผมรู้ว่า ถ้าไม่ทุกข์มันก็คือสุขแบบหนึ่งละ

วันหนึ่งผมอาจจะไปเป็นชาวเกาะจริงๆก็ได้ ใครจะรู้