หิ่งห้อยของผม

และแล้วคนเราก็อยูใน"ความฝัน"ตลอดไปไม่ได้... ไม่ช้าก็เร็ว เราก็ต้องตื่นขึ้นมาแล้วก็พบว่า"ความจริง"นั่งรอเสิร์ฟอาหารเช้าให้เราอยู่ ต่อให้เสียดาย"ความฝัน"ยังไง เราก็ต้องก้มหน้าก้มตาสู้กับมันต่อไป

วันนี้เป็นวันที่ถึงอีกจุดเปลี่ยนหนึ่ง จริงๆมันไม่ควรจะมีวันนี้เลยถ้าผมไม่เริ่มฝังตัวเองกับความฝันตั้งแต่วันแรก ผมหลอกตัวเองตลอดมาว่า"มันต้องเป็นไปได้ มันต้องทำได้" ผมหลงดีใจกับพันธนาการที่ผมวาดขึ้นมาเอง พยายามหลีกเลี่ยงความเป็นจริงๆต่างๆนานา ผมบอกกับตัวเองว่า คนอื่นเค้ามองไม่เห็นสิ่งที่ผมเห็น เค้าคงไม่เข้าใจ แล้วสุดท้ายเมื่อถึงเวลา ผมก็ต้องยอมรับว่ามันไม่มีอยู่จริงหรอกที่อะไรสักอย่างหรือใครสักคนจะเป็นได้อย่างที่เราต้องการทั้งหมด ต่อให้คนเรารักกันแค่ไหน แต่ละคนก็มีที่มาและที่ไปของตัวเอง จะจับหิ่งห้อยมาอยู่ในกล่องให้มันฉายแสงให้เราดูตลอดเวลา สุดท้ายมันก็ตาย

วันนี้ผมปล่อยให้หิ่งห้อยได้ออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์อย่างที่มันต้องการ ได้กลับไปสู่บ้านที่มันจากมา ได้กลับไปสว่างเจิดจ้าอีกครั้ง ผมโยนกล่องนั้นทิ้งไป แล้วก็ถึงเวลาที่ผมจะได้ออกไปเปิดตาเปิดใจมองสิ่งสวยงามในโลกนี้อีกครั้ง มีอะไรอีกเยอะแยะรอผมอยู่

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ ทุกสิ่งสวยงามอย่างที่มันเป็นอยู่ ยิ่งเราพยายามเปลี่ยนมันเท่าไหร่ ความเป็นตัวตนที่แท้จริงมันก็จะหายไป แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร...

ขอให้ฝูงหิ่งห้อยจงสวยงามอย่างที่มันเคยเป็นอีกครั้ง

เจ้าสัวธนินทร์เห่งอาณาจักร CP

หลายปีก่อนผมมีโอกาสได้อ่านเจอว่าคุณธนินทร์ เจ้าสัวผู้ก่อตั้งอาณาจักร CP มี vision ที่ไกลกว่าคนทั่วไปอยู่หลายเท่าตัว บางคนพยายามตีออกมาเป็นตัวเลขว่าน่าจะเกิน 20 ปีล่วงหน้า ผมเคยสงสัยว่าคนๆหนึ่งจะมองเห็นอนาคตอะไรได้ไกลขนาดนั้น ผมเลยมีความตั้งใจกึ่งๆความฝันว่า ถ้าวันหนึ่งผมเจอคุณธนินทร์ ผมจะถามเค้าว่า เค้ามองเห็นอะไรในอนาคตต่อจากนี้ไป และแล้ววันนั้นก็มาถึงเร็วกว่าที่ผมคิด เมื่ออยู่ดีๆ ผมก็ได้มีโอกาสเข้าพบคุณธนินทร์แบบค่อนข้างเป็นส่วนตัวกับเพื่อนๆน้องๆ MIM อีกร่วมสิบชีวิต งานนี้ต้องขอบคุณคุณณรงค์ที่เป็นลูกชายคุณธนินทร์ เพราะหลังจากที่เค้ามาเป็น guest speaker ที่ MIM แล้วเกิดความประทับใจ เค้าก็กลับไปบอก"ท่านประธาน"ว่าอยากให้พบกับนักศึกษาและอาจารย์จากที่นี่ ทุกอย่างถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว คุณณรงค์และทีมงานติดต่อให้อย่างรวดเร็วและเอาใจใสมากๆ จนวันที่ทาง MIM โทรมาแจ้งว่าผมจะมีโอกาสได้พบกับ"ท่านประธาน" ผมยังแอบอึ้ง เพราะผมเคยขออาจารย์แอ๋ว Director ของ MIM ไว้ว่าถ้ามีโอกาสได้พบท่าน ผมขอไปด้วย แต่ไม่เคยนึกว่าจะเร็วขนาดนี้

ผมไม่แน่ใจว่าต้องเตรียมตัวยังไงเพื่อเข้าพบคุณธนินทร์ เลยพกมาแต่คำถามคาใจคำถามเดียว แล้วก็กะว่าจะไปเรียนรู้จากท่านเป็นหลัก แล้วผมก็ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ ผมไม่เคยคิดว่าคนที่เป็นใหญ่เป็นโต ผ่านร้อนหนาวมาเยอะมากๆ ประสบการณ์เกินกว่าใครแบบนี้จะให้เกียรตืกับคนธรรมดาๆอย่างพวกเรามากๆ ระหว่างที่พูดคุยกับท่านนั้น มีหลายอย่างที่ผมได้เรียนรู้ที่จะมองแบบใหม่ ได้เห็นมุมมองที่เฉียบขาดและการให้เกียรติคนที่ท่านกำลังสนทนาอยู่ด้วย ท่านไม่เคยขัดการสนทนาใครเลยแม้แต่ครั้งเดียว ท่านฟังอย่างตั้งใจจนจบ แล้วค่อยให้คำแนะนำ ผมมีโอกาสพบกับ CEO หรือผู้บริหารรุ่นใหม่ๆก่อนหน้านี้หลายท่าน ส่วนใหญ่ประสบความสำเร็จแค่ระดับหนึ่งแต่ความมั่นใจหรือ ego เค้านำหน้าไปสองศตวรรษได้ ไม่ให้เกียรติคนฟัง พูดจาดูถูกและไม่มีความสุภาพ ผมอยากให้คนเหล่านี้ได้มาพบท่านสักครั้งเผื่อเค้าจะรู้ตัวว่าการเป็นคนที่ประสบความสำเร็จนั้นก็สามารถเป็นคนที่มีมารยาทที่ดีไปพร้อมๆกันได้เหมือนกัน

ก่อนจะจบบทสนทนา ใจนึงก็เกรงใจแต่อีกใจก็รู้ว่าถ้าผมไม่ถามตอนนี้ ผมก็ไม่รู้อีกนานเท่าไหร่กว่าผมจะได้พบกับท่านอีก ผมจึงถามคำถามที่ผมเตรียมมา และท่านก็ตอบอย่างตั้งใจและเป็นกันเอง ภายหลังผมดีใจมากที่คุณเนาวรัตน์ ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้บริหารได้เดินมาบอกกับผมว่า ผมถามคำถามที่ถือว่าเป็น excellent question และทุกครั้งที่คุณเนาวรัตน์ได้พบท่านประธาน ก็จะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆตลอดเวลาเหมือนกัน ผมประทับใจกับการไปครั้งนี้มาก ภาพของ CP เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว แต่ความประทับใจยังไม่จบ...

เย็นวันเดียวกัน ผมมีโอกาสได้พบกับ Director ของ MIM อีกครั้ง ผมจึงได้รู้ว่ามีอะไรที่ดีกว่านั้นเกิดขึ้นหลังจากการพบท่านประธาน อาจารย์แอ๋วได้มีโอกาสคุยกับคุณเนาวรัตน์ต่อและคุณเนาวรัตน์เองก็บอกกับทางอาจารย์แอ๋วว่าต้องการคนไปช่วยงานในธุรกิจที่จีน อยากให้อาจารย์แนะนำนักศึกษาที่มีความสามารถให้ แล้วคุณเนาวรัตน์ก็พูดถึงชื่อผมขึ้นมาแล้วถามอาจารย์แอ๋วว่าเป็นอย่างไร อาจารย์แอ๋วเองก็เลยแจงสรรพคุณของผมไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะแจ้งว่าผมกำลังอยู่ระหว่างการสัมภาษณ์ที่ Google อยู่ คุณเนาวรัตน์จึงบอกว่าเอาเป็นว่าถ้าไม่ได้ที่ Google แล้วก็ให้ผมติดต่อไปดูละกัน โอ้.. ฟังแล้วแทบจะลอย... ไม่นึกว่าจะมีบุญพอที่จะเข้าตากรรมการ ถึงตอนนี้ ผมยังไม่รู้ว่าปีหน้าชีวิตการทำงานผมจะลงเอยอย่างไร... แต่คงจะมีอะไรดีๆรออยู่ข้างหน้าอย่างแน่นอน ... พลังลุกโชนแล้ว!!

สู้โว้ยยย...!!!